Encyklopedia internetowa - Słowniki online

- inaczej: dialekt kulturalny, język literacki, język standardowy. Ogólna odmiana języka narodowego. W przeciwieństwie do dialektów i gwar ludowych ma szeroki zasięg (ogólnopaństwowy, ogólnonarodowy). Jest upowszechniany przez szkołę, administrację państwową, środki społecznej komunikacji, literaturę. Jest znany ogółowi wykształconych przedstawicieli narodu i służy im do komunikacji we wszystkich dziedzinach. Posiada skodyfikowane → normy dotyczące → poprawności językowej.
Podstawowe odmiany języka ogólnego to odmiana ustna i pisana. Te z kolei mogą występować w → stylach funkcjonalnych, np. ustna w potocznym i oficjalnym, a pisana w literackim, naukowym, urzędowym. W polszczyźnie odmiana ogólna języka wykształciła się między XIV a XVI wiekiem. Od tego czasu rozwój tej odmiany przebiega w innym tempie i zakresie niż rozwój odmian terytorialnych. Uważa się, że największy wpływ na postać odmiany ogólnej do wieku XVI miał dialekt wielkopolski, w XVI wieku dialekt małopolski, w XVII wieku do polszczyzny ogólnej wchodzą cechy mazowieckie. Wraz z rozwojem czasopiśmiennictwa, potem radia, telewizji, upowszechnienia wykształcenia w XX wieku, odmiana ogólna rozwija się zdecydowanie ponad dialektami.

Dla tego hasła nie dodano jeszcze żadnych obrazków do galerii.